پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

بعد از گذشت حدود ۱۴ ماه از معرفی دلار ۴۲۰۰ تومانی، هنور زوایای پنهان آن روشن نشده است؛ سیاستی که ضمن تحمیل میلیاردها دلار هزینه، یکی از متهمان اصلی تشدید التهابات بوده است. اما خاستگاه این سیاست زیان‌بار کجا بود؟ اگر چه بسیاری پیکان اتهام را به سمت فرد یا افراد نشانه می‌گیرند، اما خاستگاه اصلی آن ریشه در یک «ذهنیت» دارد؛ ذهنیتی که بدون لحاظ واقعیات موثر، عقیده دارد منابع ارزی قابلیت پوشش تمام مصارف ارزی را دارد. اما این ذهنیت محکوم به غفلت از ۳ ملاحظه اساسی است: اولین ملاحظه عدم تمییز موجودی‌ها به لحاظ «حسابداری» از «موجودی در دسترس» است.

دولت با علم به از دست دادنِ کنترلِ بازار و فشارِ گرانیِ کالاهایِ اساسی بر گرده‌های مصرف‌کنندگان در پی احیای وزارت بازرگانی یا معاونت مستقل بازرگانی است. در این راه چه چالش‌هایی وجود دارد و دولت کجای کار ایستاده است؟گرانی کالاهای اساسی در حالی اتفاق افتاده که بانک مرکزی در دو ماه ابتدای سال ۹۸، ۶ میلیارد دلار برای واردات کالا اختصاص داده که ۳ میلیارد دلار آن برای واردات کالاهای اساسی بوده است. از سویی«مهدی میراشرفی» رئیس کل گمرک ۱۸ اسفند سال ۹۷ خبر داده بود که در ۱۱ ماه ابتدای سال (فرودین تا اسفند) ۱۱ میلیارد دلار کالای اساسی وارد کشور شده است.

مقایسه عملکرد دولت‌های پس از انقلاب توسط سیاسون، اغلب در پوششی از سیاست‌زدگی ارائه شده و بدون دادن ارائه آمار و مستندات، با نگاه‌هایی جناحی در این مورد صحبت شده است. دکتر فرشاد مومنی در گفت‌وگویی که با شفقنا داشت، پایه سخنانش را آمار و ارقام گزارش‌های سالانه توسعه‌ انسانی UNDP، گزارش بانک جهانی، گزارش‌های مرکز آمار ایران و دیگر آمار قابل توجه قرار داده است.او همچنین در مقام مخالفت با باورهایی برمی‌آید که معتقدند ایرانیان در دوران اول انقلاب و جنگ، احساساتی و هیجانی عمل کرده‌اند و می‌گوید: پایبندی عملی دولت آن دوره را به وعده‌ها و ادعاهایش بررسی کنیم تا نشان دهیم مطلقاً نمی‌توان گفت که مردم در آن زمان، احساساتی بودند بلکه با شاخص‌های بسیار روشن و گواه‌های غیرقابل انکار می‌توان نشان داد که چون در آن زمان مردم بین قول و فعل حکومت، یکسانی می‌دیدند و برخورد صادقانه مشاهده می‌کردند، این اتفاقات افتاده است.